به گزارش خبرنگار فرهنگی و اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران» احسان رشیدی، منتقد سینما در یادداشتی که در اختیار ما گذاشته با نگاهی به سریال پر سروصدای این روزهای نتفلیکس به نقد سریال «بازی مرکب» ساخته کارگردان کره ای هوانگ دونگ-هیوک پرداخته که در ادامه می خوانید:
در سال های اخیر سریال های کره ای توانسته اند موج کره ای (هالیو) را ایجاد کنند که در ایران با حضور سریال جواهری در قصر(یانگوم) آغاز شد. این موج توانست بر اقتصاد کره نیز موثر باشد و اجناس کره ای را نیز معرفی کند.
سریال بازی ماهی مرکب با ریتم تند خود توانسته مخاطب را میخکوب کند و حتی به مخاطب خود اجازه فکر کردن را ندهد. اوج این سریال قسمت اول آن است. داستان سریال پیرامون افرادی است که به لحاظ اقتصادی به ته خط رسیده اند.
ریت 8.3 از آی ام دی بی نمره نسبتا خوبی است البته سریال‌های کره‌ای با نمره‌ی بالاتر هم در این لیست وجود دارد.
نویسنده و کارگردان این سریال هوانگ دونگ-هیوک است که طبق گفتگوی خود کارگردان سعی داشته به زندگی واقعی نزدیک باشد ومخاطب بتواند داستان را حس کند، هویون جونگ و او یونگ سو بازیگران اصلی سریال هستند وبازیگر علی عبدل، انوپام تریپاتی است
.
بازی مرکب؛ داستان انسان هایی که به پایان خط رسیده اند
نام سریال بازی ماهی مرکب؛ برگرفته از اسم یک بازی قدیمی کره ایست که در آغازسریال این بازی شرح داده می شود و در قسمت آخر این بازی انجام می شود.
سریال بازی ماهی مرکب، داستان انسان هایی است که از لحاظ اقتصادی به پایان خط رسیده اند و امیدی به زندگی ندارند و جزو طبقه فقیر محسوب می شوند. شخصیت گی هون با بازی لی جونگ جه فردی معتاد به قمار است که در مسابقات شرط بندی بر روی اسب ها شرکت می کند . او در این مسابقات بدشانس نیست و در برخی موارد نیز برنده می شود. اما نهایتا در پایان این قمارها به چیزی نمی رسد و از لحاظ مالی وضعیتش فلاکت بارتر می شود. او حتی اعضای بدن خودش را در گرو نزول گیران قرار داده است. گی هون در بازی یکی از پیمانکاران (بازی مورد نظر سریال) شرکت می کند اما چون پولی به همراه ندارد باید با سیلی به صورتش جبران باخت کند. در نهایت بعد از چند باخت آمیخته با سیلی و تحقیر، موفق به برد تنها صد هزار وون می‌شود. بعد از این برد، پیمانکار به او کارتی می دهد که به محل مسابقات زنگ بزند و آمادگی خود را برای شرکت در مسابقه اعلام کند.
تغییر شخصیتی گی هون از وقتی شروع می شود که مادرش بیمار است و نیاز به پول دارد و به خانواده همسر سابقش متوسل می شود که با تحقیر شخصیتی گی هون توسط شوهر همسر سابقش همراه می شود. او پول را دریافت نمی کند و به جایش به بازی در این مسابقات تن می دهد. جایزه کلی حدود 38 میلیون دلار است معادل 46 میلیارد وون که پول بسیار زیادی برای قشر فقیر است.
در این بازی چیزی جز مرگ برای قشر فقیر به ارمغان نمی آید و مرگ و نیستی و سرگرم شدن به وسیله بازی برای مشتری های وی آی پی و شرط بستن به روی جان این افراد به نوعی نماد های این کارگردان است که مانند جون هو کارگردان فیلم انگل نمادپردازی دقیقی را دارد.
کارگردان کره‌ای کلیشه‌های نتفلیکس را پشت سر گذاشت
در هم شکستن کلیشه های همیشگی نتفلیکس، از مهم ترین ویژگی های مثبت این سریال است. در اکثر سریال‌های نتفلیکس به طرفداری از ال جی بی تی ها می‌پرداخت که در این جا ال جی بی تی ها را برگرفته از نظام فکری طبقه متوسط می داند و آن ها را نیز تحقیر می کند و به وسیله شخصیت پلیس داستان این افراد ثروتمند را در هم می کوبد.
کلیشه دیگر، مسلمان های تروریست در سریال ها است، که شخصیت مسلمان داستان، علی عبدل نام دارد. فردی با اخلاق، مسلمان و کارگر زحمت کش پاکستانی که سرکارگر حقوقش را پرداخت نمی کند و یک رئیس زورگو دارد که با او درگیر می شود و حق خود را به وسیله دعوا با سرکارگر می گیرد. علی فرار می کند و به درون بازی وارد می‌شود و تا پایان نیز این اخلاق مثبت خود را حفظ می کند و نهایتاً فریب چو سانگ وو را در حین بازی پنجم (تیله بازی) می‌خورد که باعث مرگ او می‌شود.
سانگ وو در قسمت پایانی نیز دختر اهل کره شمالی را به قتل می رساند. چون با وجود آن دختر سه نفر می‌شدند و امکان کنارکشیدن وجود داشت .سانگ وو با اتصال به تفکر سرمایه داری که همان بورس و ورشکستگی است به هر وسیله ای چنگ می زند تا بتواند خودش را از منجلاب قرض نجات دهد. اما هر چه بیشتر پا می زند بیشتر فرو می رود.
در پایان مشخص می‌شود که پیرمرد شماره یک بازیکنی معمولی نبوده. بلکه او طراح اصلی بازی بوده و از قضا تنها کسی که از بازی کردن هم لذت می برد خود اوست.
سریال بازی ماهی مرکب، ضد سرمایه داری نیست ولی لایه های مختلف طبقه متوسط فردگرا را خوب بررسی می کند و این لجنزار سرمایه داری را به نمایش می گذارد و به هدف خودش می رسد. آدم هایی که در این جامعه رشد کرده‌اند به زوال اخلاقی رسیده اند. اخلاق در این جامعه بی معنی شده برای همین انسان‌ها به راحتی دست به قتل و غارت می زنند. درواقع کارگردان جامعه سرمایه داری را مانند یک جنگل تصور کرده است.
وی ها جون در نقش هوانگ جون هو، افسر پلیسی که در پوشش یک نگهبان، به‌دنبال برادر گمشده‌اش مخفیانه وارد بازی می‌شود و تعدادی از نگهبانان را می کشد. پلیس در این جامعه نمی تواند برای این سیستم مزاحمتی ایجاد کند. در نهایت مشخص می شود برادر پلیس همه کاره و رئیس این بازی ها بوده است. نکته‌ای که می‌توان متصور شد این است که در فصل دوم، با ورود مجدد این پلیس به بازی، داستان تغییر کند.
افراد فقیر مقروض مجبور به وام گرفتن از نزولگیران هستند که چیزی برای گرو گذاشتن ندارند و مجبور به امانت نگه داشتن اعضای خود هستند. اگر پرداخت نکنند اعضای بدن باید به این مراکز داده شود و در بازی وقتی افراد می‌میرند اعضای بدنشان به قاچاقچیان اعضا فروخته می شود و چشم و کلیه آن ها در آورده می شود.
نکته ای در مورد سیستم سرمایه داری وجود دارد، شما چه بازی کنید و یا وام از نزولگیران بگیرید، پایانی جز مرگ و نابودی برای شما در این سریال وجود ندارد. تنها کسی که تا پایان بازی اسیر حرص و طمع موجود در بازی نشد شماره 456 بود. گی هون حتی برای نجات دوستش می‌خواست از آن پول بگذرد تا سیستم را شکست بدهد. ولی در پایان با خودکشی دوستش همراه شد. چون مرگ بهتر از برگشت به جنگل بدهی ها برای او بود.
در پایان، سریال هایی نظیر بازی ماهی مرکب حمله آغازین را به طبقه متوسط فرد گرا و منفعت طلبی را انجام داد و با فصل های آینده و با ساخت فیلم و سریال های دیگر این طبقه را بیش از پیش متزلزل خواهند کرد.
دغدغه کارگردان، هوانگ دونگ هیوک کارگران اخراجی و اقتصاد ورشکست کرده است که کارگران در لایه اصلی ضربه پذیری قرار دارند و در اولین اتفاقات حقوق آن ها کم و بعد اخراج می شوند و از حقوق ثروتمندان ذره ای کم نمی شود بلکه فشار اصلی به طبقه مستضعف جامعه خواهد بود.
